Verjaardag Lennart
Blijf op de hoogte en volg Marlies
25 Juli 2014 | Gambia, Kololi
Vrijdag 25 juli: verjaardag Lennart
Vandaag is Lennart jarig. Hij is 16 jaar geworden.
We waren redelijk bijtijds wakker en dus heeft Wanda eerst ballonnen aan zijn deur gehangen. Terwijl ze dat deed, rammelde de deur een beetje. Vervolgens hoorde ze dat de sleutel werd omgedraaid, dus ze dacht dat het Len was. Gelukkig was het Lisanne. Die heeft gelijk even geholpen. Het zag er gezellig uit.
Ook even geregeld dat we tot 18 uur de kamer konden houden, ook wel prettig.
Hierna zijn we gaan ontbijten. Len kwam later aanlopen met een glimlach op zijn gezicht. Hij vond het wel leuk dat we de ballonnen hadden opgehangen.
Na het ontbijt zijn we nog even bij het zwembad gaan liggen. Toch nog ff bijbruinen op de laatste dag.
Om elf uur gingen we met de hele groep koffie drinken voor Len zijn verjaardag. Ook had Sabine een taart geregeld, waarop stond: happy birthday, Lennart, 16. Hij was erg mooi voor Gambiaanse begrippen en hij smaakte ook nog lekker. Ook hebben we nog even gezongen voor hem. Natuurlijk hoort er ook een kadootje bij. Van ons had hij het uit-shirt van Senegal gekregen met op de achterkant Demba Ba. Van Frank en Jorita kreeg hij een hele mooie armband, van leer met een schelpje erop. Van de Belgische dames, Thea en Henk kreeg hij en het shirt van Gambia en nog een shirt van Senegal. Hij was zo blij met zijn kado's. Ook kwam Wan d'r vriend nog even langs die het shirtje voor ons had geregeld. Hij excuseerde zich helemaal dat hij niet veel geld had, maar toch iets Wilde geven. Hij kwam aan met een armbandje en een hele grote gedroogde boon, waarop stond: welkom in the Gambia. Een superkado natuurlijk. Na de taart en de koffie zijn we weer lekker naar het zwembad gegaan. Len had zich nog laten masseren en Lisanne heeft haar benen nog laten harsen. Dit was een stuk goedkoper dan je in Nederland betaald.
In het zwembad nog even waterpolo gespeeld. We hadden de voetbaldoeltjes gewoon op de kant gezet. Dat ging prima. Len gooide nog keihard in Lisanna haar gezicht en ze bleef gewoon lachen, ongelooflijk.
Om 14 uur zijn Wan en ik even terug gegaan naar de kamer. Hier hebben we even 2 uurtje voorgeslapen. Heerlijk. Om 16 uur werd er op onze deur geklopt. Een Gambiaan die onze koffer naar voren wilde brengen. Nou, die was nog niet eens klaar. Hij wilde gewoon een fooi, dat kan niet anders, maar helaas.
Ook klopte Wan dr vriend nog even aan. Zijn dienst zat erop en hij kwam nog even gedag zeggen. We hebben hem de bal en de vliegers meegegeven voor zijn zoontjes. Dit vond hij helemaal geweldig. Zo blij, want volgende week komen er bijna geen nieuwe gasten aan en dat houdt in, ook geen werk. Hij hoopte dat hij wel mocht blijven, want geen werk is geen geld. Simpel.
Hierna ben ik lekker onder de douche gesprongen. Wan is nog even iets gaan drinken. Toen hebben we samen de koffer ingepakt. Alles paste makkelijk. Qua gewicht viel het nog ff tegen. Om 18 uur zijn we nog een warme maaltijd gaan nuttigen, want dat leek ons nog wel even verstandig. Ook had Wan om 18 uur met dr andere vriend afgesproken. Die wilde namelijk de restjes hebben van de shampoo, tandpasta etc. Dus we hebben een heel pakketje gemaakt met de hele groep voor hem. Ook hij was er zo blij mee dat we er een armbandje voor terugkregen, altijd leuk. Had niet gehoeven, maar weigeren mag ook niet.
Na het eten zijn we op tijd richting de bus gegaan. Toch nog ff de koffer open, even naar de wc en voor je het weet is de bus. Als verrassing kwam Baba ons ophalen. Erg leuk om hem weer even te zien.
Bij aankomst op het vliegveld stonden er gelijk weer een paar te wachten om je koffer te dragen. Nou, daar had ik geen zin meer in hoor. Dus heb het lekker zelf gedaan. Toen moesten we in een rij wachten om naar de incheckbalie te gaan. Opeens gingen ze heel georganiseerd doen, maar dan had er weer een werk. Het inchecken verliep chaotisch. We checkten met zn zessen in. Legden ze alle koffers op elkaar om te kijken hoeveel het samen woog, want overgewicht is gelijk betalen.
Gingen we door de douane. Wilde die man mijn paspoort niet teruggeven, want ik moest bij hem blijven en ik mocht hem niet verlaten. Blijven lachen is dan de beste remedie, maar wel als een boer met kiespijn. Was er nu echt zo klaar mee.
En nu zitten we hier, in de wachtruimte voor de gate. Zoals het er nu naar uitziet, vliegen we op tijd. Hopen dat we een rustige terugvlucht hebben.
Tot morgen, in Nederland.
Vandaag is Lennart jarig. Hij is 16 jaar geworden.
We waren redelijk bijtijds wakker en dus heeft Wanda eerst ballonnen aan zijn deur gehangen. Terwijl ze dat deed, rammelde de deur een beetje. Vervolgens hoorde ze dat de sleutel werd omgedraaid, dus ze dacht dat het Len was. Gelukkig was het Lisanne. Die heeft gelijk even geholpen. Het zag er gezellig uit.
Ook even geregeld dat we tot 18 uur de kamer konden houden, ook wel prettig.
Hierna zijn we gaan ontbijten. Len kwam later aanlopen met een glimlach op zijn gezicht. Hij vond het wel leuk dat we de ballonnen hadden opgehangen.
Na het ontbijt zijn we nog even bij het zwembad gaan liggen. Toch nog ff bijbruinen op de laatste dag.
Om elf uur gingen we met de hele groep koffie drinken voor Len zijn verjaardag. Ook had Sabine een taart geregeld, waarop stond: happy birthday, Lennart, 16. Hij was erg mooi voor Gambiaanse begrippen en hij smaakte ook nog lekker. Ook hebben we nog even gezongen voor hem. Natuurlijk hoort er ook een kadootje bij. Van ons had hij het uit-shirt van Senegal gekregen met op de achterkant Demba Ba. Van Frank en Jorita kreeg hij een hele mooie armband, van leer met een schelpje erop. Van de Belgische dames, Thea en Henk kreeg hij en het shirt van Gambia en nog een shirt van Senegal. Hij was zo blij met zijn kado's. Ook kwam Wan d'r vriend nog even langs die het shirtje voor ons had geregeld. Hij excuseerde zich helemaal dat hij niet veel geld had, maar toch iets Wilde geven. Hij kwam aan met een armbandje en een hele grote gedroogde boon, waarop stond: welkom in the Gambia. Een superkado natuurlijk. Na de taart en de koffie zijn we weer lekker naar het zwembad gegaan. Len had zich nog laten masseren en Lisanne heeft haar benen nog laten harsen. Dit was een stuk goedkoper dan je in Nederland betaald.
In het zwembad nog even waterpolo gespeeld. We hadden de voetbaldoeltjes gewoon op de kant gezet. Dat ging prima. Len gooide nog keihard in Lisanna haar gezicht en ze bleef gewoon lachen, ongelooflijk.
Om 14 uur zijn Wan en ik even terug gegaan naar de kamer. Hier hebben we even 2 uurtje voorgeslapen. Heerlijk. Om 16 uur werd er op onze deur geklopt. Een Gambiaan die onze koffer naar voren wilde brengen. Nou, die was nog niet eens klaar. Hij wilde gewoon een fooi, dat kan niet anders, maar helaas.
Ook klopte Wan dr vriend nog even aan. Zijn dienst zat erop en hij kwam nog even gedag zeggen. We hebben hem de bal en de vliegers meegegeven voor zijn zoontjes. Dit vond hij helemaal geweldig. Zo blij, want volgende week komen er bijna geen nieuwe gasten aan en dat houdt in, ook geen werk. Hij hoopte dat hij wel mocht blijven, want geen werk is geen geld. Simpel.
Hierna ben ik lekker onder de douche gesprongen. Wan is nog even iets gaan drinken. Toen hebben we samen de koffer ingepakt. Alles paste makkelijk. Qua gewicht viel het nog ff tegen. Om 18 uur zijn we nog een warme maaltijd gaan nuttigen, want dat leek ons nog wel even verstandig. Ook had Wan om 18 uur met dr andere vriend afgesproken. Die wilde namelijk de restjes hebben van de shampoo, tandpasta etc. Dus we hebben een heel pakketje gemaakt met de hele groep voor hem. Ook hij was er zo blij mee dat we er een armbandje voor terugkregen, altijd leuk. Had niet gehoeven, maar weigeren mag ook niet.
Na het eten zijn we op tijd richting de bus gegaan. Toch nog ff de koffer open, even naar de wc en voor je het weet is de bus. Als verrassing kwam Baba ons ophalen. Erg leuk om hem weer even te zien.
Bij aankomst op het vliegveld stonden er gelijk weer een paar te wachten om je koffer te dragen. Nou, daar had ik geen zin meer in hoor. Dus heb het lekker zelf gedaan. Toen moesten we in een rij wachten om naar de incheckbalie te gaan. Opeens gingen ze heel georganiseerd doen, maar dan had er weer een werk. Het inchecken verliep chaotisch. We checkten met zn zessen in. Legden ze alle koffers op elkaar om te kijken hoeveel het samen woog, want overgewicht is gelijk betalen.
Gingen we door de douane. Wilde die man mijn paspoort niet teruggeven, want ik moest bij hem blijven en ik mocht hem niet verlaten. Blijven lachen is dan de beste remedie, maar wel als een boer met kiespijn. Was er nu echt zo klaar mee.
En nu zitten we hier, in de wachtruimte voor de gate. Zoals het er nu naar uitziet, vliegen we op tijd. Hopen dat we een rustige terugvlucht hebben.
Tot morgen, in Nederland.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
