Kunta Kinta eiland
Blijf op de hoogte en volg Marlies
22 Juli 2014 | Gambia, Kololi
Dinsdag 22 juli: Kunta Kinta eiland
Vanochtend was het weer erg vroeg. Half 7 ontbijt. 7 uur vertrekken, althans dat was de bedoeling. De taxibusjes stonden klaar, maar Baba had zich verslapen. Ja, het blijft een neger he.
Uiteindelijk hebben we hem onderweg ergens op gepikt, opweg naar de ferry. Aangekomen bij de ferry was het een drukte van belang. Mensen stonden wachtend voor de poort. Baba wilde graag al door de poort. Een beetje praten, een fooitje erbij en we mochten doorlopen.
Nu konden we de ferry goed zien aankomen en stonden we vooraan om de boot op te gaan. Maar dat duurde nog wel even. Voordat de boot leeg is. Alle mensen moesten eraf, trucks, maar ook de manden en goederen die opgehaald werden door speciale loopjongens. En dat duurt wel even. Zo'n ferry vaart dan ook nooit op tijd.
Bleek dat we ergens op militaire grond stonden te wachten. Werden we weggestuurd. Baba ging de confrontatie weer aan, omdat hij vond dat het niet normaal gevraagd werd. Wij vonden het wel meevallen.
Uiteindelijk konden we de boot op. Omdat we vooraan stonden, konden we helemaal boven zitten. Daar hadden we een mooi uitzicht, zowel over hoe deze ferry geladen werd, maar ook op de noordkant van Gambia.
Nadat alle trucks erop stonden, ging de poort open voor het 'gewone' volk. Mensen kwamen werkelijk aan rennen om een goed plekje op de boot te bemachtigen. De overtocht duurde uiteindelijk een klein half uurtje.
Aan de overkant aangekomen stonden er twee landrovers voor ons klaar. We Dachten heerlijk even uit te waaien. Dit ging even goed, totdat we op het rode gravel pad uitkwamen. Na een half uur hier op gereden te hebben, zagen we helemaal rood van het stof. Verschrikkelijk.
Bij het dorp aangekomen kregen we tekst en uitleg bij het monument en nog een ander gebouw. Ik heb niet zo goed geluisterd, kan het niet zo goed meer opnemen.
Hierna gingen we met een bootje naar het James eiland, oftewel het Kunta Kinta eiland. Daar kregen we weer tekst en uitleg over de slavernij. De Portugezen waren de eerste bezetters. Zo'n zelfde eiland vind je ook voor Senegal, Guinea en nog ergens. Ook konden we even zelf rondlopen, maar zo groot was het eiland niet. Ook werden we natuurlijk weer vergezeld door onze guides. Een was doof, wel lekker rustig. Hij wilde geld voor een gehoorapparaat. Alsof je die hier kan kopen.
Bij terugkomst kregen we een lunch aangeboden. Je raadt het al, rijst met kip. Ze waren wel uitgekookt hier, want je wisselgeld kreeg je gewoon niet terug en als je er om vroeg, waren ze beledigd. Ja, zo werkt het niet. Ze pakken dat niet slim aan.
Hierna gingen we lopend naar het slaverijmuseum, indrukwekkend om te zien. Schepen voeren naar Gambia om slaven op te halen. Deze werden vervoerd naar Amerika. Hier gingen ze aan het werk en de goederen en specerijen werden weer verscheept naar Europa. Zo ontstond er een driehoekshandel.
Ook gingen we nog langs de kinta Kunta familie. Oma zat daar. Sprak geen woord Engels. Of we een certificaat wilden Kopen als bewijs dat we daar geweest zijn. Nou, dat hoeft niet hoor. De foto's zeggen genoeg.
Hierna zijn we weer terug gereden met de landrovers, richting de ferry. Onderweg reden we over een bruggetje. Waren er een stel jongens aan het zwemmen. Werden we bekogeld met steentjes. Wij waren als eerste dus wij hadden er niet zo'n last van, maar de tweede jeep werd wel geraakt. Gelukkig de auto en niemand van ons. Vreemd was het wel.
Bij de ferry aangekomen, bleek deze net weg te zijn. We moesten nu dik een uur wachten.
Hierop zijn we met Len, Lisanne, Anneleen en Jorita markt op gegaan, opzoek naar fruit. Al snel hadden we een Gambiaan die ons begeleidde over de markt. Erg aardig van hem, maar er zat natuurlijk een addertje onder het gras. Of we suiker wilden kopen, omdat zondag het suikerfeest is. Voor 50 Dalasi wilde Wan wel suiker kopen, omgerekend een euro. Maar of ze niet voor 100 Dalasi dit wilde kopen. Nou, nee. Uiteindelijk ging hij akkoord. Bleven we kijken op afstand, bracht hij de suiker gewoon weer terug. Kwamen we hem later weer tegen, heeft Wan even verteld wat ze er van vond. Zei hij dat hij het terugbracht en dat hij dit later op kwam halen als hij naar huis ging, yeh right.
Eindelijk, na nog een half uur boven in het barretje te hebben gezeten, kwam de ferry. Weer was dit een hele happening. Voordat de boot leeg was, er moesten handmatig heel veel mango's vervoerd worden, was het zo weer een half uur later. Ook moest er een kudde schapen op. Ging ik later Kijken toen we op de boot waren. Was er een schaap die niet bij de kudde bleef. Die kreeg een optater. Zijn oog bloedde ervan, maar nog liep hij weg. Pakte die man hem op en gooide hem boven op de andere schapen. Dit kon ik niet aanzien, zoooo zielig. Ben de hele boottocht van slag geweest. De manier van omgaan met dieren is hier zo anders.
Aan de overkant aangekomen stonden de busjes al op ons te wachten. Alleen de chauffeurs waren in de moskee om te bidden. De zon was namelijk net onder en na het bidden mochten ze eindelijk weer eten, dus daar moesten we even op wachten.
Onderweg hebben Wan en ik ons af laten zetten bij Al Baba, een restaurant. Daar hadden we een pizza gehaald, omdat het al best laat was. De anderen hebben in het resort wat gegeten. De pizza was snel klaar. Voordat de taxibusjes langs reden, stonden wij al buiten met onze verse pizza. We moesten nu nog maar een klein stukje lopen, voordat we bij het resort waren. Hierop hebben we voor de deur heerlijk onze pizza gegeten met een biertje erbij. Hierna een voor een onder de douche, schrobben, want het stof zat werkelijk overal.
Toen nog wat gedronken met de groep, maar we waren zo moe dat we vrij snel naar de kamer waren gegaan. Zwaar op tuk.
Vanochtend was het weer erg vroeg. Half 7 ontbijt. 7 uur vertrekken, althans dat was de bedoeling. De taxibusjes stonden klaar, maar Baba had zich verslapen. Ja, het blijft een neger he.
Uiteindelijk hebben we hem onderweg ergens op gepikt, opweg naar de ferry. Aangekomen bij de ferry was het een drukte van belang. Mensen stonden wachtend voor de poort. Baba wilde graag al door de poort. Een beetje praten, een fooitje erbij en we mochten doorlopen.
Nu konden we de ferry goed zien aankomen en stonden we vooraan om de boot op te gaan. Maar dat duurde nog wel even. Voordat de boot leeg is. Alle mensen moesten eraf, trucks, maar ook de manden en goederen die opgehaald werden door speciale loopjongens. En dat duurt wel even. Zo'n ferry vaart dan ook nooit op tijd.
Bleek dat we ergens op militaire grond stonden te wachten. Werden we weggestuurd. Baba ging de confrontatie weer aan, omdat hij vond dat het niet normaal gevraagd werd. Wij vonden het wel meevallen.
Uiteindelijk konden we de boot op. Omdat we vooraan stonden, konden we helemaal boven zitten. Daar hadden we een mooi uitzicht, zowel over hoe deze ferry geladen werd, maar ook op de noordkant van Gambia.
Nadat alle trucks erop stonden, ging de poort open voor het 'gewone' volk. Mensen kwamen werkelijk aan rennen om een goed plekje op de boot te bemachtigen. De overtocht duurde uiteindelijk een klein half uurtje.
Aan de overkant aangekomen stonden er twee landrovers voor ons klaar. We Dachten heerlijk even uit te waaien. Dit ging even goed, totdat we op het rode gravel pad uitkwamen. Na een half uur hier op gereden te hebben, zagen we helemaal rood van het stof. Verschrikkelijk.
Bij het dorp aangekomen kregen we tekst en uitleg bij het monument en nog een ander gebouw. Ik heb niet zo goed geluisterd, kan het niet zo goed meer opnemen.
Hierna gingen we met een bootje naar het James eiland, oftewel het Kunta Kinta eiland. Daar kregen we weer tekst en uitleg over de slavernij. De Portugezen waren de eerste bezetters. Zo'n zelfde eiland vind je ook voor Senegal, Guinea en nog ergens. Ook konden we even zelf rondlopen, maar zo groot was het eiland niet. Ook werden we natuurlijk weer vergezeld door onze guides. Een was doof, wel lekker rustig. Hij wilde geld voor een gehoorapparaat. Alsof je die hier kan kopen.
Bij terugkomst kregen we een lunch aangeboden. Je raadt het al, rijst met kip. Ze waren wel uitgekookt hier, want je wisselgeld kreeg je gewoon niet terug en als je er om vroeg, waren ze beledigd. Ja, zo werkt het niet. Ze pakken dat niet slim aan.
Hierna gingen we lopend naar het slaverijmuseum, indrukwekkend om te zien. Schepen voeren naar Gambia om slaven op te halen. Deze werden vervoerd naar Amerika. Hier gingen ze aan het werk en de goederen en specerijen werden weer verscheept naar Europa. Zo ontstond er een driehoekshandel.
Ook gingen we nog langs de kinta Kunta familie. Oma zat daar. Sprak geen woord Engels. Of we een certificaat wilden Kopen als bewijs dat we daar geweest zijn. Nou, dat hoeft niet hoor. De foto's zeggen genoeg.
Hierna zijn we weer terug gereden met de landrovers, richting de ferry. Onderweg reden we over een bruggetje. Waren er een stel jongens aan het zwemmen. Werden we bekogeld met steentjes. Wij waren als eerste dus wij hadden er niet zo'n last van, maar de tweede jeep werd wel geraakt. Gelukkig de auto en niemand van ons. Vreemd was het wel.
Bij de ferry aangekomen, bleek deze net weg te zijn. We moesten nu dik een uur wachten.
Hierop zijn we met Len, Lisanne, Anneleen en Jorita markt op gegaan, opzoek naar fruit. Al snel hadden we een Gambiaan die ons begeleidde over de markt. Erg aardig van hem, maar er zat natuurlijk een addertje onder het gras. Of we suiker wilden kopen, omdat zondag het suikerfeest is. Voor 50 Dalasi wilde Wan wel suiker kopen, omgerekend een euro. Maar of ze niet voor 100 Dalasi dit wilde kopen. Nou, nee. Uiteindelijk ging hij akkoord. Bleven we kijken op afstand, bracht hij de suiker gewoon weer terug. Kwamen we hem later weer tegen, heeft Wan even verteld wat ze er van vond. Zei hij dat hij het terugbracht en dat hij dit later op kwam halen als hij naar huis ging, yeh right.
Eindelijk, na nog een half uur boven in het barretje te hebben gezeten, kwam de ferry. Weer was dit een hele happening. Voordat de boot leeg was, er moesten handmatig heel veel mango's vervoerd worden, was het zo weer een half uur later. Ook moest er een kudde schapen op. Ging ik later Kijken toen we op de boot waren. Was er een schaap die niet bij de kudde bleef. Die kreeg een optater. Zijn oog bloedde ervan, maar nog liep hij weg. Pakte die man hem op en gooide hem boven op de andere schapen. Dit kon ik niet aanzien, zoooo zielig. Ben de hele boottocht van slag geweest. De manier van omgaan met dieren is hier zo anders.
Aan de overkant aangekomen stonden de busjes al op ons te wachten. Alleen de chauffeurs waren in de moskee om te bidden. De zon was namelijk net onder en na het bidden mochten ze eindelijk weer eten, dus daar moesten we even op wachten.
Onderweg hebben Wan en ik ons af laten zetten bij Al Baba, een restaurant. Daar hadden we een pizza gehaald, omdat het al best laat was. De anderen hebben in het resort wat gegeten. De pizza was snel klaar. Voordat de taxibusjes langs reden, stonden wij al buiten met onze verse pizza. We moesten nu nog maar een klein stukje lopen, voordat we bij het resort waren. Hierop hebben we voor de deur heerlijk onze pizza gegeten met een biertje erbij. Hierna een voor een onder de douche, schrobben, want het stof zat werkelijk overal.
Toen nog wat gedronken met de groep, maar we waren zo moe dat we vrij snel naar de kamer waren gegaan. Zwaar op tuk.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
