Paardrijden
Blijf op de hoogte en volg Marlies
23 Juli 2014 | Gambia, Kololi
Woensdag 23 juli:
Vanochtend konden we heerlijk uitslapen. Maar als je dat kan, gebeurt dat natuurlijk niet. Voor de wekker waren we al wakker. Ja, die hadden we wel gezet, anders missen we het ontbijt.
Heerlijk koffie gedronken op het terras, totdat Sabine en Hans er waren. Len en Lisanne gingen lekker uitslapen.
Vandaag was het bewolkt en later kwam er regen. Niet zo zuinig ook, dus we hebben niet heel veel gedaan. In het restaurant gezeten, gelezen, gekletst, gehangen. Om gek van te worden.
Om 17 uur had ik afgesproken om paard te rijden. We zagen de jongens van verre al aankomen over het strand, met het veulentje achter hun aan. Ik heb toen een van de pony's overgenomen van een van die jongens. We zijn heerlijk het strand afgegaan, tot aan het eind. Ook nu liep het veulentje mee, maar ze was zo moe. Voor 3 maanden oud, liep ze eigenlijk veel, teveel. Maar op stal houden, was ook geen optie. Dan brak ze de boel af.
Uiteindelijk zijn we omgekeerd en zijn we een paadje op gegaan, langs een paar huizen, langs de weg. Bij een hotel aangekomen moesten we met de paarden een trap af. Dat kan alleen maar hier. In Nederland zou je dat nooit doen met je paard. Die jongen wilde er ook nog op blijven zitten. Ik ben afgestapt, toen volgde hij mijn voorbeeld. Het veulentje er achteraan.
Op het strand aangekomen hebben we de galop stevig ingezet, tot aan het resort. Even leuk.
Jorita is na mij gegaan. Zij wilde het ook wel weer even proberen na jaren. Ik heb in de tussentijd even Water gehaald voor het veulentje. Met mijn handen een kommetje gemaakt en zij slobberde dit graag op. Uiteindelijk hinnikte ze en rende toch achter de andere paarden aan. Zo lief om te zien, maar ja, ze past niet in mijn koffer.
Na het rijden even snel onder de douche gesprongen en hebben we met z'n allen in het restaurant van het resort gegeten. Was wel even gezellig.
Even over 10 ging het licht bij ons uit. Om half elf ook in het restaurant. Sabine kreeg nog een verkeerde rekening. Of ze die wilde tekenen. Nou echt niet. Bleek dat Jorita en Frank hun rekening had en Sabine die van hun. Die bediening is ook verschrikkelijk. Ieder heeft zijn eigen taak en daar wijken ze niet vanaf. Daardoor hebben ze merendeel van de tijd niets te doen. Dan hangen ze maar wat aan de bar, echt verschrikkelijk om te zien. Ze worden ook helemaal niet aangestuurd. Het kan zoveel beter en efficiënter. Welterusten
Vanochtend konden we heerlijk uitslapen. Maar als je dat kan, gebeurt dat natuurlijk niet. Voor de wekker waren we al wakker. Ja, die hadden we wel gezet, anders missen we het ontbijt.
Heerlijk koffie gedronken op het terras, totdat Sabine en Hans er waren. Len en Lisanne gingen lekker uitslapen.
Vandaag was het bewolkt en later kwam er regen. Niet zo zuinig ook, dus we hebben niet heel veel gedaan. In het restaurant gezeten, gelezen, gekletst, gehangen. Om gek van te worden.
Om 17 uur had ik afgesproken om paard te rijden. We zagen de jongens van verre al aankomen over het strand, met het veulentje achter hun aan. Ik heb toen een van de pony's overgenomen van een van die jongens. We zijn heerlijk het strand afgegaan, tot aan het eind. Ook nu liep het veulentje mee, maar ze was zo moe. Voor 3 maanden oud, liep ze eigenlijk veel, teveel. Maar op stal houden, was ook geen optie. Dan brak ze de boel af.
Uiteindelijk zijn we omgekeerd en zijn we een paadje op gegaan, langs een paar huizen, langs de weg. Bij een hotel aangekomen moesten we met de paarden een trap af. Dat kan alleen maar hier. In Nederland zou je dat nooit doen met je paard. Die jongen wilde er ook nog op blijven zitten. Ik ben afgestapt, toen volgde hij mijn voorbeeld. Het veulentje er achteraan.
Op het strand aangekomen hebben we de galop stevig ingezet, tot aan het resort. Even leuk.
Jorita is na mij gegaan. Zij wilde het ook wel weer even proberen na jaren. Ik heb in de tussentijd even Water gehaald voor het veulentje. Met mijn handen een kommetje gemaakt en zij slobberde dit graag op. Uiteindelijk hinnikte ze en rende toch achter de andere paarden aan. Zo lief om te zien, maar ja, ze past niet in mijn koffer.
Na het rijden even snel onder de douche gesprongen en hebben we met z'n allen in het restaurant van het resort gegeten. Was wel even gezellig.
Even over 10 ging het licht bij ons uit. Om half elf ook in het restaurant. Sabine kreeg nog een verkeerde rekening. Of ze die wilde tekenen. Nou echt niet. Bleek dat Jorita en Frank hun rekening had en Sabine die van hun. Die bediening is ook verschrikkelijk. Ieder heeft zijn eigen taak en daar wijken ze niet vanaf. Daardoor hebben ze merendeel van de tijd niets te doen. Dan hangen ze maar wat aan de bar, echt verschrikkelijk om te zien. Ze worden ook helemaal niet aangestuurd. Het kan zoveel beter en efficiënter. Welterusten
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
